Vernieuwingen

[p. 36]

XXVI

De arm van onze meesters reikte àl verder,
hun hiel drukte àl meerdre zwakken ter neer.
't Verre werd opgenomen in de sfeer
van hunne macht; overal ging de ster der
blijheid onder; er was slechts duisternis
en de gesmoorde klacht der ongetelden....
Ja ook nog het gebaar der enkle helden
die wisten, dat vrijheid het hoogste is....

Er werd geleden en er werd geweend
in al die goudgroen-fonklende waranden
bevrucht door den kus van een vuurge zon;
de rijke pracht van 't heilige gesteent
kruimelde in den greep van schennende handen;
't leven vervreemdde van zijn oude bron.