Vernieuwingen

[p. 24]

XIV

Zoo vaak tot ons kwam aangezworve' een hart,
vroeg: ‘wat is 's levens zin? En welke banen
voeren naar 't menschlijk heil? De vele vanen
en vele stemmen hebben mij verward,’ -

dan glimlachten w'een glimlach, half meedoogen,
half verbazing om zóóveel onverstand
en zeiden: ‘Vriend, het kluwen van den logen
ontrafelde sinds lang des meesters hand.

Zijn geest is waarheid op het spoor gekomen,
de weg naar haar ligt vrij, voor allen open,
niets omsluiert meer der menschheid verschiet.

Maar wie dezen weg wil ten einde loopen
met ons, moet afstand doen van ijd'le droome' en
niet meer omzien naar wat hij achterliet’.