Sonnetten en verzen in terzinen geschreven

[p. 121]

Hoe we dus de dingen naar waarheid te kennen vermogen, die geestelijk zijn.

Wanneer de ziel alle dingen verlaat,
als een koning zijn kroon, om haar gepeizen,
die de menigte een lust zijn maar den wijze
onbegeerlijk door hun onzek'ren staat,
en al haar gedachten bestendig baadt
- als sterren doen die rond de zonne reizen -
in 't licht dat uit der dingen kern komt rijzen
voor wie, om 't eeuw'ge in ze, tot hen gaat -

dan wordt in haar, na geduldige jaren
't geestelijk zien geboren dat de wedergeboorte
is van den geest waardoor hij weet
de dingen die de oogen niet openbaren
als een lievende die een hand voelt, teeder
streelend zijn hoofd langs, wie hem dit aandeed.