Sonnetten en verzen in terzinen geschreven

[p. 96]

Waarom de kennis van onze ziel onze daden noodzakelijker wijze adelt.

Als kind'ren van deze gezindheid staan
al zulke daden als ons hart verblijden
zoolang wij hun gezichten onderscheiden
in de groote scharen die uit ons gaan.
Hun zachte wijsheid maakt ze schoon om aan
te zien, rust'gend om denken te geleiden:
zij zijn de monumenten van de tijden
waarin de geest zichzelven heeft verstaan.

Want als een koning die zijn land betrad
bij nacht, en toen de morgen-zonne daagde
verrukt zijn wijd gebied met oogen mat -
zoo ziet de geest door erkenning verlicht
zijn wezen, meer dan hij te hopen waagde
voortref'lijk, naar volkomenheid gericht.