Sonnetten en verzen in terzinen geschreven



[pagina 92]
Over de verhevenheid en standvastigheid der liefde van den geest. Want van de toppen waar de rede troont ziet zij de dingen als een oop'ne aarde en erkent uit hun innerlijke waarde welk hunner meest het zaad der liefde loont. En aan wie let op haar geboden, toont zij dit dat hij zijn ongerept bewaarde voel-kracht leert wijden aan de vast-geaarde wijze waar het onwankelbare in woont. Dan leert hij kennen de sterke en gestage emoties die in wijd-gewelfde bogen als wegen ter verheffing uit hem gaan en telkens als gedachten weer aandragen nieuwe gronden voor wat hem heeft bewogen voelt hij de liefde vaster in hem slaan.