Sonnetten en verzen in terzinen geschreven

[p. 85]

Over de vage en verwarde gedachte.

Maar hoeveel woorden die den mond uitgaan
vormen gedachten van deze natuur?
vele verloopen tot een vreemd figuur
wier grenzen maar uit grilligheid ontstaan.
Zooals water, geroerd geweldig, aan
zijn aard ontkomen kan voor korten duur
en ondoorzichtigheid biedt als een muur
aan 't oog dat borend door hem heen wil gaan,

zoo zijn ze van hun weze' ontrouwe kind'ren
en bemoeilijken den geest hoogelijk
't weten van wat hun troebelheid bedekt
maar heim'lijk denkt hij dat zij mogelijk
zich onbewust verstaan tot het verhind'ren
dat hij het slijk op hun bodem ontdekt.