Sonnetten en verzen in terzinen geschreven

[p. 68]

Dat de rede die goede gesteldheid bevruchten moet.

Maar zoo, als de effene en bereide landen
uit zich-zelven niet voortbrengende zijn
en werk'loos op de zegenende handen
van den zaaier wachten als op een sein
om de kracht die leeft in hun ingewanden
te stuwen in 't verkreegne, dat het zijn
wezen voelt zwellen en begeerte branden
om op te stijgen uit die donk're mijn -

zoo moet de rede de ware gedachten
hebben gezaaid in 't hart, te harer tijd,
hoe vruchtbaar 't zij, en hoe geneigd ten goede,
eer het de gezindheden en de krachten
zóó kan besteden dat het graan gedijt -
ik meen de deugd die zijn geluk zal voeden.