De nieuwe geboort

[p. 140]

V

Vandaag waait sterker de wind mijn heer,
hij buigt mij over
als een boom aan een stroom wappert mijn loover
tot de bewogen sfeer.

Verlangender jaagt mijn polseklop;
ja ik ben dood voor d' oude stille vormen:
wind van begeerte, neem mij op
en draag mij naar het land der stormen.

Wind van begeerte die mijn leden strekt,
draag mij heen op uw lichte riemen,
zooals een regenwolk die zeewaarts trekt,
zooals zaad dat op andren grond gaat kiemen.

Maar neen, ik ben geen wolk, geen zwervend zaad,
ik wortel waar ik werd geboren;
als straks de wind een weinig van mij laat
zal 'k staan, gekromd misschien, waar 'k stond te voren.

[p. 141]

 

Hunkert ge naar d' oppersten windstoot, hart,

 

die u ontwortelt en tilt als een splinter?

 

één zwaai van vrijheid en ge valt verstard

 

neer tot den eeuwgen winter...