De nieuwe geboort

[p. 105]

V

Een kind zijn hart is vol verborgen beven;
hij weet niet wat die gloed, die drang beduidt,
maar in den nacht strekt hij zijn armen uit
van liefde en weent naar het geluk te geven.
Dan, groeiend, overstelpt hem het geluid
der wereld met galm van een ander streven:
dit volgt hij, en van nu af gaat zijn leven
om zelfswil, totdat zijn ziel weder ruit.

Dan weet hij troostloos wat hem wijsheid dacht
zoo lang, en vol berouw, maar vroolijk tevens
ontpuint hij 't oude spoor, tot op een nacht
hij weder voelt dien kinderlijken gloed,
dien kinder-drang, maar met de winst des levens:
hij weet nu wàt dat is, en waarom goed.