De nieuwe geboort

[p. 83]

VII

De najaarslate zon, een bleek gestraalt
schiet flauwe weldaad schuin door 't roestig hout
op weg en wand'laars, en het kleur-ontvouwd
herfstland, tot waar een dunne wasem dwaalt.

Blijer gaat en staat al wat ademhaalt
om dien blij-dag in 't jaar, November-oud;
dat hemellicht, zwak-lachend blauw-en-goud;
die lucht, die zijig zacht langs leden sjaalt.

Behaaglijk poozen vrouwe' in buurtgepraat,
droog-op en helder klinkt de bijl in 't bosch;
't vee graast van 't laatst versch maal de weide ledig.

Zacht laat de zomer alle dingen los;
door dorre lane' als door een open straat
blinkt het verschiet weer, uitgestreken vredig.