De nieuwe geboort

[p. 6]

Ondergangen

[p. 7]

I

Mij lokte als kind het scheemrig-stijgend land
sluitend de wijde vlakte waar ik smachtte
tot den dag die mij vond, met onverwachte
riemen strevend den stroom op, en ik stand-
vastig, een langen tijd, als in gedachten
d'oogen niet hief van het werk mijner hand,
om d'éénen hoop, dat mij misschien den zachten
dood wachtte, oud en moede, aan den rand
van 't gewaande onbereikbaar uit ontzag.
Tot eens mijn blik, door machtiger bevrijde
zijn vlucht, onwetend van wat wachtte, nam,
en duiz'lend wederkeerde, want ik zag
hooggaand, de bergen naast m' aan beide zijden
en sperrende achter mij, vanwaar ik kwam.