Verzamelde werken. Deel 1. Verzamelde gedichten. Deel 1. Verzen. De belijdenis van de stilte. Voorbij de wegen

[p. 78]

[Liefde's Verlangen ontweek tijd, en gaat]

Liefde's Verlangen ontweek tijd, en gaat
nu buiten heden's schaduwlooze wanden,
ver over eenzaamheid's scheem'rende landen
waar hij door Mijmering zich leiden laat.

En als zij eindlijk talmt en zwijgend staat,
wacht hij en neemt haar streelensmoede handen:
‘Zien wij dan nooit verleden's venster branden
om 't zacht ovaal van lief's uitziend gelaat?’

‘Nooit - hoe wij ook naar doode dagen smachten;
hij slechts wint liefde die door zon en nachten
steeds naar de poort van nieuwe tijden streeft.

Slaap en de snelle doorbraak van de dagen,
wiss'lende handen zijn 't, die ons weer dragen
naar waar Natuur's schoot eeuwig neemt en geeft.’