Verzamelde werken. Deel 2. Verzamelde gedichten. Deel 2. De wilde kim. Een winter aan zee. Onderweg. Tegen de wereld. In ballingschap

[p. 9]

De drie broeders

I De Verlatene

De wind en het grauwe weer gaan over mijn hart,
en ergens over een dak waar ik heb bemind;
de winter wordt koud, en de struiken zijn al zwart -
over een plek waar mijn graf zal zijn gaat de wind.

Ik zou vuur maken als zij hier weer bij mij kwam
als eens in dat oud verhaal van haar en van mij;
maar nu sta ik, stil en denkende, bij het raam -
de winter wordt koud; de jaren gingen voorbij.

[p. 10]

II De Zwerver

Wat is gebleven
van dit oud leven
dat leeg en vlagend is,
dan soms, in een mist
tusschen zee en land
over een strand
gaande verlaten,
luid alleen praten
uit een gevoel
wild, zonder doel:
grootspraak verheven
over een leven
dat ik nooit kende
tot een beminde
die ik nergens vond,
en soms, op den grond
hurkend, gevallen,
tot haar en allen
die ik niet vinden kan
een mompelen, en dan
- later - beluister ik
der menschen geluk
aan de ramen van hun woningen -...
maar gedroomde koningen
roepen mij her en der
door de wereld verder.

[p. 11]

III De Eenzelvige

Laat in een middag van het najaar en gebogen
zit hij; dan schrikt hij op en blijft hij staren in
een hel kristal tusschen de ramen en zijn oogen,
tot hij zichzelf benaderd voelt en aangezien,

en een geheime tijding - nergens ondervangen
in 't alom eeuwenoud beleg van wind en weer -
doorkomt tot in dat huis van heimwee en verlangen:
een geest, die prevelende met hem samenzweert

tegen de woorden van de wereld, en het duister
maakt in de kamer, en dan, suizende, een hand
uitsteekt, en hem aanraakt,

en spreekt, dat hij weer luistere

naar de taal, die hij zelf sprak, eens, in een ander land.