‘Nee Daantje,’ zegt Grietje.
Daantje wordt een beetje boos. ‘Duurt het nog lang, eer het eten klaar is?’ vraagt hij.
‘Een uur,’ zegt Grietje.
‘Wat zeg je?’ roept Daantje. ‘Een uur? Zóó lang kan ik niet wachten, hoor! Dat duurt me veel te lang! En wat eten we?’
‘Zuurkool met spek,’ zegt Grietje.
Daantje wordt nog boozer. ‘Zuurkool met spek?’ roept hij. ‘Daar houd ik heelemaal niet van. Dat weet je toch wel, Grietje! Heb je misschien voor mij wat anders?’
Grietje schudt haar hoofd. ‘Nee Daantje,’ zegt ze. ‘Je moet eten wat de pot schaft. En dat is voor vandaag zuurkool met spek. Dat is een kostelijk eten, zou ik denken.’
‘Een kostelijk eten....,’ moppert Daantje. ‘'t Mocht wat. Een kostelijk eten. Ik lust geen zuurkool, Grietje. En ik lust ook geen spek. Ik wil wat anders hebben, versta je dat?’