Met twee maten

[p. 195]

Gerard den Brabander

Vervloekt

Wat dicht ik en het lijf lijdt schade
aan de illustere genade
der lust? Wie riep mij tot den vloek?
Het roofdier gaat de donkre paden
en wurgt de prooi en wint de gade,

ik word tot boek
en buig mij zwart en zwaar geladen,
het regendier, en breng genade,
maar blijf vervloekt
door roofdier, door de duistre paden,
door kind en vijand, vriend en gade....
Ik ben het boek.