Met twee maten

[p. 156]

H.W.J.M. Keuls

De regen spint zijn dunne draden

De regen spint zijn dunne draden
En droppelt langs het vensterglas;
De dag hangt loom van zwaar-beladen
Hemel, waar geen morgen was.

Ik lees een oud geworden boek,
Mijn oog tuurt op de gele bladen,
Veel schone woorden zijn er zoek,
Ik kan den zin ervan niet raden.

Mijn leven lijkt een troebel water
Traag uitgevloeid in 't dorre zand,
Een bleke kom in 't droge land,
Een water stil zonder geklater.

De regen spint de trage uren;
Schijnt daar een beeld op 't grijze doek
Der lucht? mijn lome ogen turen,
De regen spint, ik vind niet, wat ik zoek.