Met twee maten

Voor het Raam

Hier, in mijn eigen leven: ik.
Op gras en takken stilte en sneeuw. -
Wat droomde ik van heelal en eeuw?
Daar is alleen: dit ogenblik.

Ik voel 't. En toch, niet gans als mijn,
Maar of 't mij toeruist door die boom:
Een stem, van verder dan mijn droom
Gezongen uit een dieper Zijn.

Wel weet ik: als die stem mij richt,
Wordt eens dit bont-verweven lot
Plotseling tezaam getrokken tot
Eén, helle, kern, een flitsend licht.