Met twee maten

Het huis is rondom mij vol sletten en soldaten

Het huis is rondom mij vol sletten en soldaten.
Terwijl ik sta gelijk een blinde in 't volle licht,
slaat, met de hitte van een haat, in mijn gezicht
het kreunen van hun vreugde en van hun lijden 't blaten.

Zij vollen 't huis? zij drommen alle gaten dicht,
tot hun gedein gaat stroomen over plein en straten,
en de avond blaakt van hunne laaiende gelaten,
en de aard gaat dreunen van hun draaiende gewicht.

Ze ontroeren in hun lijf Uw genegeerde kiemen,
versmade God; - terwijl ik, meen'gen dood verzaad,
in mij de glanzen poets van 't eigen dorre zaad;

en Gij, mijn God, dit aanzicht kerft met al de vliemen
die hun ontkennend schateren mij tegenstaat,
en - mij den troost onthoudt aan Uw besmeurd gelaat.