Met twee maten

[p. 84]

Guillaume van der Graft

Maastricht

Maastricht, met blauwe masten opgerezen,
ligt als een schip onder de heuvelwal
en drijft verankerd op de wolkengrijze
golven die samenspoelen tot een dal.

En dichterbij worden de masten torens,
het schip een vesting en de golven groen
en op de golven groeit het gele koren
en op de gele torens kopergroen.

De Maas wiegelt glimlachend als voor duizend
jaren, de brug zwemt ernstig daardoorheen;
waar hij aan wal klimt fronsen zeer ervaren
huizen hun voorhoofd van leikleurig been.

Over de jonge rokkenzwier van 't water?
Maar streng geschaard rondom de basiliek
staan and're huizen innig uitgelaten
als jongedames klaar voor gymnastiek,

de wangen blozend van fondanten kleuren.
De mergelmoederoverste der stad
mag zweren bij ivoren wierookgeuren,
de meisjes dromen van een zonnebad.