Met twee maten

[p. 76]

October

Teeder en jong, als werd het voorjaar
maar lichter nog, want zonder vruchtbegin,
met dunne mist tusschen de gele blaren
zet stil het herfstgetijde in.

Ik voel alleen, dat ik bemin,
zooals een kind, iets jongs, iets ouds,
eind of begin? Iets zoo vertrouwds
en zoo van alle strijd ontheven -
niet als een einde van het leven,
maar als de lente van den dood.

De kruinen ijl, de stammen bloot
en dit door stilte en mist omgeven.