Met twee maten

Les Alyscamps

De doden zijn hier sedert lang verrezen,
zo zuiver draalt het licht der eeuwigheid
dat het van hoop en vrees ons kan genezen:
elk open graf heeft ons van God bevrijd.

Wie aarzlend nog de holten stond te meten
maar met een glimlach aan de stenen tast,
weet plots hoe hij mét lijfelijke last
zich toch voortaan onsterfelijk kan heten.

De zon straalt vast in blauw dat niet kan tanen,
geboortebron stolt tot herinnering,
gesnoeid en tijdeloos als de platanen
verijl ik tot antieke mijmering.