Met twee maten

[p. 71]

Maurits Mok

Een nieuwe dag

Een nieuwe dag, daar staat mijn vrouw
weer levend in haar lichaam, wolken slaap
wast zij van haar gelaat, zij vangt te blinken aan
en doet de kamer tintelen, terwijl
haar ogen baden in het spiegelvlak.

Een ademen komt door het open raam,
een verre windgolf van de morgenzee,
die ritselt in de schuchtere gordijnen.

De dag zal hoog en licht zijn, een portaal
met glazen muren leunend aan de ruimte.