Met twee maten

[p. 48]

Herman van den Bergh

Wij voeren het kouter

Wij voeren het kouter langs werelds akker:

- een dierenpaar; -

het werk roept felle geuren wakker

in oog en haar.

Ze kennen geen loon voor onze giften,

ze kennen geen dank,

ze reiken 't bedreig der opstandge driften

spijs noch drank.

Vriendin, wij zijn den mens opstandig

omdat wij geven;

geven wij dan niet, koen en kloekhandig,

groot voor klein leven?

Maar dit het gewin van wat wij bevochten

en dit de baat

waarom de slover aan 't slaafse wrochten

de handen slaat:

Zie! onder 't gebaar, het rood-alvoudge,

van zomers banier

zullen de landen zijn, de hoogwoudge,

in òns bestier!