Met twee maten

[p. 15]

Henriette Roland Holst-van der Schalk

O diepe baai en altijd open haven

O diepe baai en altijd open haven,
hoe wild-bewogen onze vaart ook zij,
eens zal onze onrust aan uw rust zich laven,
eens draagt ons tot u heen 't machtig getij...

Of we zijn tegen kolken moegestreden,
dan ware' in sterke stromingen verward,
ten leste zal uw oneindige vrede
dale' in ons afgepijnd onvredig hart...

Hoe vermetel w'over afgronden jagen,
hoe vèr ook dolen op de wereldzee, -
hoe vaak onze ogen rustloos ondervragen
den legen horizon: ‘waar blijft die reê’ -

eens op een morgen rijst voor onze ogen
uit mist en nevel op uw donkre bocht
en wij worden naar haar heen gezogen
als de steen naar d'aarde getrokken wordt...

O stille baai en altijd veilge haven, -
te weten dat uw diepe kom ons wacht,
uw vrede onze' onvrede eens zal laven,
dat geeft tot doen ons en tot dragen kracht.