Met twee maten

[p. 11]

Met de ene maat

Als witte duiven in een glazen til

BERTUS AAFJES

[p. 13]

Albert Verwey

‘Ik heb u lief’

Ik wachtte u iedere avond
En telkens kwaamt ge, een nieuwe gast.
De bloemen die in de tuinen bloeiden
Zijn alle geplukt.

Nu zit ik opnieuw in de schemer
En denk: dit is de laatste maal.
Nu zal zij komen en ik niet vragen
Wie na haar komt.

Ik heb van al mijn woorden
Het eindlijk woord voor nu bewaard.
Want wat zal ik zeggen na dit éne:
Ik heb u lief.

Ik zei het vroeg in de morgen
In de tijd toen enkel morgen bestond,
Ik zei het in mijn middagjaren,
Ik zeg het nu.

Door de dag van mijn hele leven
Is dit éne woord als een zang gegaan.
Nu is het avond: alleen gelaten
Zing ik het nog.

Dat ge mij dit liet spreken:
Ik heb u lief, ik heb u lief,
Is beter dan al de grote gaven
Die ge me schonkt.

Tot al uw duizend gedaanten
Heb ik het argeloos gezegd.
Nu zeg ik het wetend tot uw laatste,
Kort vóór de nacht.

Als ik uw naam mocht noemen,
Dan wist ge waarom ik nu weet.
Ge weet het en ik hoef niet spreken:
‘Ik heb u lief’.