'Met de staart van een ander'

[p. 25]

Alfred Kossmann / De herten

Ach zo te leven als de zuivre herten!
D es nachts de samenslaap in warme kuilen,
Des daags de bossen om zich te verschuilen
En 't kostelijke weideland der verten.

Zij zullen 's morgens vroeg op tedre voeten
Al spelende het geurend woud betreden,
Een blad dat hunkrend nader is gegleden
Voorzichtig strelende met warme snoeten.

En plotseling de lichte nek geheven
Staan ze er even snuivend stil en rillen;
Een beven dat de over hun pupillen
Glanzende dauw doet huivren. Zo te leven!