'Met de staart van een ander'

[p. 19]

Jacques Perk / De scheper

Een zee van golvend purper, in verbazen
en ademloos, verstijfd (als waar zij dood)
bij 't zien van 't eindloos vlammend avondrood:
zo schijnt de heide; waar wie honing lazen
met de avondlast langs bloem en purper razen
om niet te keren voor de nacht ontvlood.
En scheidend houdt de glooiing in haar schoot
de blanke heerde van wie ruisend grazen.
De vlugge wolf, die zich geen wolf betoont
lekt speels de staf en handen van den herder,
die twintig kudden eenzaam heeft gehoed.
En met een blik, waarin de liefde woont,
drijft hij de witgewolde wolkjes verder
en staart naar hen, de heide en de' avondgloed.