Gedichten. Deel 1 (1930)

Gedichten. Deel 1

(1930)–Albrecht Rodenbach– rechtenstatus

Auteursrecht onbekend

Vorige Volgende



[pagina 70]
't Liedeken van de gevallen boomenGa naar voetnoot1) (op volkswijze.) Broeders, 't waren felle boomen, trotsch en onbekend met schromen, die den Noordwind niet ontzagen, en die loechen met de vlagen. Ei de wind, lalala! Ei, de wilde Noorderwind! En hij blies zijn oorlogstonen, schudde in storm de hooge kronen, dat ze fel malkander raakten, en de bloote takken kraakten. Ei de wind, lalala! Ei, de wilde Noorderwind! En wij hoorden drie vier uren 't woelen van de worstling duren... Maar de boomen zijn gevallen... Hoor des Noordwinds zege schallen! Ei de wind, lalala! Ei, de wilde Noorderwind!
[pagina 71]
Broeders, ik ken trotsche boomen die den ‘Noordwind’ ook niet schroomen: trotsche boomen zijn gevallen! Hoor des Noordwinds zegeschallen! Ei de wind, lalala! Ei, de wilde Noorderwind! (In het rossekot gezongen.)	voetnoot1) Die boomen stonden langs een kant der groote speelplaats en mieken de wandeling uit. De zinspeling laat begrijpen waarom het lied in een veilige plaats werd gezongen, zijnde het ‘rossekot’ of de speelplaats der thuisliggers in geval van slecht weder. Dergelijke liederen moesten gedicht worden op gekende wijzen, en diensvolgens met den aard en de beweging der muziek overeenstemmen, en zoo was de dichter niet meer vrij. Dit gezegd zijnde laten wij ‘Het Klokkelijn’ volgen, gedicht bij de vernieuwing van het kloksken dat op de speelplaats hong, en ‘Roelant’ werd gedoopt, waarmeê het eene bediedenis kreeg in hunne studentenbeweging.

Vorige Volgende