Veldviooltjes

Gedichten voor vlijtige kinderen

[p. 19]

Lenteliedje.

't Is Lente, mijn kindren! het lagchende groen

Tooit weder de boomen en velden;

't Is tijd, om naar bosschen en akkers te spoên,

Die luide Gods liefde vermelden.

Reeds staan aan de perzik de bloesems ten toon,

Die saprijke vruchten ons spellen;

Reeds bloeit de abrikoos zoo aanlokkend en schoon;

Reeds knoppen de vroege morellen.

De primulaveris, zoo rijk geschakeerd,

Jonquilles, narcissen, violen,

Zij zijn op de roepstem der Lente gekeerd,

Schoon half in den knop nog verscholen.

[p. 20]

 

De zangers der wouden verkonden hun vreugd;

 

De leeuwrik is lustig aan 't sluiten;

 

Zij nooden en lokken de naarstige jeugd

 

Met duizenden stemmen naar buiten.

 

 

 

Naar buiten dan, kindren, met vrolijken zin!

 

Komt, staakt nu een poosje het leeren!

 

Daar ademt ge op nieuw weder levenskracht in,

 

En leert er uw' Schepper vereeren.