De verovering van Den Briel, of Grondlegging der Batavische vryheid

[p. 71]

Narede.

Om van geene ongelykheid in spelling, door slofheid of volkomene onkunde, beschuldigd te worden, kan ik niet nalaaten te melden, dat, heden genoodzaakt zynde op eigene voeten te staan, deeze verandering gemaakt is op den raad eens Kundigen, wien myne tedere vermoogens bekend zyn, houdende my nu by de plaatsing der dubbele klinkers; welke gewoonte ik, op het voorbeeld van andere bedreevene mannen, voorts denke te volgen, tot zoolang eene betere onderrichting my een ander besluit doe neemen; het welke wy vertrouwen voor geen redelyk kenner verwerpens waardig zal weezen. Buiten deeze was 'er nog eene andere rede, welke hierin niet wel kan open gelegen worden, die my daartoe deed overgaan: dus zyn wy, wel verre aan dit uit eenige verwaandheid te onderneemen, altoos geneigd ons gevoelen voor gegronder te verwisselen.

Vorder de Parmenides van dit Stuk zynde, hebbe ik de waarheid deezer gewigtige gebeurtenis in de behandeling niet verminkt, noch de onbezuisdheid der zoogenoemde Watergeuzen verborgen, welks handel ten kwaade wy niet billyken of ontkennen, denkende en gevoelende gansch anders dan de heethoofdigste dier Overwinnaars deedden, gelyk uit de redenen van de Ryk en Pontus blykt; en waarelyk door de Wraakzuchtigen naar hunnen aart af te beelden, en deszelfs misstallen niet te verbergen, worden de nooit volpreezene deugden onzer eerste Landverlosser en die zyner deftigste helperen te schooner in glansch: want met geschikte Krygslieden groote dingen uit te voeren valt zoo zwaar niet, dan zulks met losbandigen te doen. Hieruit ziet de eenvouwdigste zelf hoe veele gevaaren de Eerste onzer Doorluchtige Stadhouders heeft moeten doorworstelen

[p. 72]

eer hy zulke verwilderde schepselen beschaafdde; doch dat hem eindelyk geluktte; vervullende dus alles, in zyn Persoon alleen waardoor Brutus en Sertorius eenen eeuwigen roem verworven. Strekt deeze wyze en heldhaftige handeling ten lof des Stadhouders, alle onze Landgenooten deelen 'er in, en derzelver doen geeft den Naneeven moed andere vyanden te durven tegengaan, denkende dat weleer aan Philippus, die toen de grootste, rykste en magtigste, der Vorsten was, den Scepter deezer regeeringe ontwrongen is: hoe veel te meer zoude men thans niet voor de Vryheid onderneemen, nu, wel verre van zulke verwarringe, alles zoo eendrachtig en pryswaardig alhier bestierd wordt?

Gelyk dan nu de behandelingen der driftigste Veroveraars billyk afkeer wekken, moeten de heerelyke verrichtingen der Helden prikkelinge ten goede geeven; ze treffen my voor my zelven te meer indien ze onder de onzen zyn voorgevallen, waarom ik vooral dus vlytig werkzaam ben, in dit vertrouwen dat 'er ten minste eenigen onder ons zyn wien zulks ook niet kwaalyk gevallen zal. Dit zoo zynde achte ik mynen arbeid volop betaald, gelyk ik van nu af aan meer dan gemeene rede heb over het geluk in deeze werking behaald, my te verheugen; terwyl ik vryuit zeggen kan, dat het geene ik dus in 't licht breng, by een voor my zwaar beroep, my vry veel slaapelooze uuren kosten; doch deeze moeite verveelt my niet, en ik schep meer behaagen in zulk werken iets kwaalyk te doen, dan in eene vadzige ruste en als slaapende myn leeven te slyten.