Op polikliniektocht
Van Botopasi uit gingen Hennie en ik samen op polikliniektocht naar andere dorpen. De mensen werden gratis behandeld en kregen gratis medicijnen. Het enige wat we vroegen was dat iemand uit het dorp ons per boot vervoerde naar het volgende dorp, maar dat ging niet altijd gemakkelijk. Op het moment dat je moest vertrekken, was de boot verdwenen, of was er geen bootsman, of wilde niemand roeien, of was er weer wat anders aan de hand!
We waren op zo'n tocht soms wel veertien dagen onderweg met een paar metalen trommels met medicijnen en wat instrumentarium, je hangmat, een primusset om je instrumenten op uit te koken en wat eten. Ook hadden we altijd een paar oude gordijnen bij ons om een onderzoekskamer van te maken en dan wat planken en een paar lege vaten als onderzoekstafel. Mijn klaptafeltje en twee klapstoelen gingen altijd mee. Het was zeer veel improviseren, helemaal geen luxe en toch heb ik het altijd met heel veel plezier gedaan.
Auteursrechtelijk beschermd
