warm voor de tijd van het jaar. De stook is nog niet op en straks komme de kouwe kasse al weer. De prijs gaat nou al omlaag. Dat wordt doordraaie als 't zo doorgaat.
Zo'n vaart zal 't wel niet lope, denk ik. Afwachte maar. Je ken er toch niks an doen.
- Nee, maar driedubbeldik mot je niet tele... Rijkdom of armoe geef mij niet... geef mij het brood mijns bescheiden deels, zegt de Schrift.
- Met die gladiole van Bert is het niks geworde, hè? leidde Dirk hem af.
- Dat was nog maar een proefje. Hij wou 't es probere...
- Je hoeft Bert niet te verdedige hoor, die rooit het wel. Als de gemeente woord houdt en we hier nog een goeie twintig jaar magge blijve zitte, dan is Bert boven Jan. Jij en ik zalle onze tijd hier nog wel uitdiene...
- As je de krante mag gelove, dan gaat héél het Westland er an, op de duur, zei Job.
- Wie zal 't zegge... best mogelijk as je ziet wat ze daar aan de Waterweg uitspoke... Ze magge het Westland dan een lelijke streek vinde... maar as je over de waterweg komt zie je niks as stinkende, walmende en luchtverontreinigende industrieën... Der mag daar dan veel geld verdiend worde, maar ze vergete geloof ik dat wij hier ook over de driehonderd miljoen per jaar omzette aan kostelijke groente en fruit.
- Ik zei 't niet meer beleve, zei Job. Maar dat de streek er an gaat, dat staat voor mij vast, as je rekent dat wij hier nog maar per gratie mochte blijve... De stad en de industrie slokke alles op.
- Je ben weer aardig aan 't profetere... maar kom... nou ga ik toch want as de eigenheimers afkoke ben ik nog niet jarig.
Gaat 't goed in de bungalow? Dirk wees in de richting van het huis van Bert en Lyda.
- Beter duizendmaal getwijfeld dan één keer misgetast..., zei Job.
Dirk dacht: wie het vatte kan vatte het.
Met deze troost kon Dirk van Bree aan tafel schuiven bij Co. Hij zou zich er wel voor wachten Jobs woorden te herhalen.