| |
Het 42. Liedt,
Den Lxv. Psalm. Stemme: Van den Lxxij.Psalm.
Men looft u Heer, met stemmen reyne,
De beloofde gaven ghemeyne,
End’ dewijl dat ghy daer wilt hooren,
’t Ghebedt uwes volcks goet,
So sullen daer u uyt-verkoren,
2. Al mijn misdaden end’ mijn zonden,
Waren seer groot en swaer,
Maer u goetheyt niet om doorgronden,
Wel hem dien ghy hebt uyt-ghelesen,
Die oock altijt by u mach wesen,
3. Wy sullen met d’heerlijckheyt schoone,
‘t Rijckdom, Heer, van ‘t huys uwer woone
Ghy, die nae u goetheyt verheven,
Ons beschermt end’ bewaert,
Sult ons een goet antwoorde geven,
| |
| |
Nae u kracht seer vermaert.
4. ‘t Geheel aertrijckl aen u, Heer hanget
Al die dat groote Meyr om-vanghet,
Ghy maeckt door u schrick’lijcke krachten,
Seer vast de Bergen groot,
Van sterckheyt end’ van groote machten,
Zijt ghy, o Heer niet bloot.
5. Ghy kondt oock dat brullen haest stillen,
Des Meyrs, alst is beweeght:
De menschen oock die woeden willen,
Ghy haest te stillen pleegt,
Als de volckeren wel bemercken
Dees groote wonderlijcke wercken
6. Heer, van den Oosten totten Westen,
Nae u goetheyt end’ woordt,
Laet ghy voortkomen ons ten besten,
Allerley blijdtschap voort.
So haest als droogh is ons aerdtrijke,
Ghy besoeckt dat voorwaer,
Met Dauw end’ Reghen desghelijcke
Maeckt gy ‘t rijck end’ vruchtbaer.
7. ‘t Water, springend’ uyt de Fonteyne,
Maeckt dat aertrijcke goet
Tot Tarw’ end’ ander vruchten reyne,
De gheploeghde Voren bequame
Watert ghy t’sijner tijdt,
Gy breekt d’aertrijck end’ sijn vreucht t’same
| |
| |
8. Ghy verciert dat Iaer overvloedigh,
End’ laet ‘t’ vette regenen goedigh
De Hutten selfs in de Woestijne,
Zijn vol vruchten met een,
De Berghen seer vruchtbaer van Wijne,
Staen lustigh groot en kleen
9. Dan sietmen in Beemden en Weyden,
’t Vee in groot ghetal gaen,
‘t Velt (van den Berghen af-ghescheyden)
Siet men vol Koorne staen,
Alsoo schijnt dat aertrijck t’ontspringhen,
Dies moeten wy juychen end’ singhen,
|
|