De geestelijke goudschaele
(1683)–Hendrik Rintjes–
AuteursrechtvrijZijnde een versameling van een goedt getal uitgesochte geestelijke liedekens en psalmen
Den Lxviij.Psalm. Stemme: Van den xxxvj. PsalmStaet op, Heer, toont u onvertsaeght,
So werden verstroyt end’ verjaeght
Seer haest al u vyanden,
Die Godt altijdt hebben ghehaet
Sullen voor hem met schand’ en smaet
Vlieden in allen landen:
Ons Godt niet een verdrijven sal,
Sijner Vyanden ‘t gantsch ghetal,
Iae als roock doen verswinden,
Ghelijck dat Was smelt voor dat vyer,
Sal hy alle godtloosen hier
Verteeren end’ verslinden.
2. Doch sullen de vromen verblijdt,
Heer, uwen naem singhen altijdt,
End’ haer in u verblijden:
Sy werden van herten verheught,
End’ sullen voor Godt maken vreught,
Iuychende t’allen tijden.
Singht nu vrolijck, end’ looft den Heer,
Verbreydt met vreught zijnes naems eer,
Prijst zijn heerlijckheyt t’same,
Die op de wolcken vlieght end’ vaer,
End’ een Heer is seer wijt vermaert,
Eeuwigh Godt is sijn Name.
| |
[pagina 173]
| |
3. Verblijdt u in Godt met ootmoet,
Hy is der Weesen Vader goet,
En een Beschermer krachtigh.
Der Weduwen in bolligheyt,
In den Tempel vol heyligheyt,
Heeft hy sijn woonst eendrachtigh.
Hy is die den eensaemen geest,
Een huys dat vol van Kind’ren leeft,
Nae haer langh-willigh wachten.
De ghevanghen hy ontslaet,
End’ verstrickt de boos daders quaet:
Iae laets’ in ‘t Landt versmachten.
j. Pause.
4. Als ghy u volck, Heer, hebt geleyt,
End’ ginght voor hen wijdt ende breyt
In de groote Woestijne:
Doen beefde dat aertrijck met een,
De Hemelen druypten ghemeen,
Heer voor uwen aenschijne.
Oock desen Bergh Sina so groot,
Voor u aenschijn o Heer verschoot
Godt Israels ghepresen:
Ghy hebt ons den Reghen vruchtbaer
Ghegeven, end’ ghetroost daer naer,
U erfdeel uyt-ghelesen.
5. Ghy verquickt u volck goedertier:
End’ maeckt dat een yegelijck dier
Daer woont sonder verderven,
Uwen Kind’ren deelt ghy u goet,
In Kruys geeft ghy hen goeden moet,
Sonder troost sy niet sterven.
Ghy hebt nae uwe goedigheyt,
Den reynen Iongh-vrouwen bereyt,
| |
[pagina 174]
| |
Een oorsaeck, so ‘t mach blijcken,
Om te singhen in ‘t gantsche Landt,
Als onse Vyanden met schandt,
Velt-vluchtigh moeten wijcken.
6. De Koninghen seer groot geacht
Zijn haestelijck met al haer macht
Ghevloden, so wy weten:
Godts Huys-ghenooten hebben stil,
‘t Goet deses volckx nae haren wil,
Ghedeelt, end’ uyt-ghemeten.
Al is’t dat ghy die algemeyn
Godts volck zijt uyt ghenaet alleyn,
Hier voormaels hebt gheleken,
Den ghenen die daer sitten hart
Tusschen ketels als kolen swart,
In oneeren versteken.
7. Nochtans als ghy sult trecken uyt
In ‘t Veldt met Basuynen gheluyt,
Ghy wert schooner in d’Ooghen,
Als der Duyven Vleughelen kleyn
Zijnde met Gout end’ Silver reyn
Verciert end’ overtoghen.
Als ons Godt door ‘t Landt henen gingh,
Ende de Koninghen aenvingh
Te roepen uyt haer woone,
So wiert dat Landt reyn, wit en klaer,
Ghelijck de Sneeu is voor en naer,
Op Salmon den Bergh schoone.
ij. Pause.
8. Godts Bergh die is seer wonderbaer,
Ghelijck Basan den Bergh voorwaer
Staet hy hoogh onbesweken.
Wat is dat ghy Berghen rebel,
| |
[pagina 175]
| |
Met al uwen Steen-rotzen fel
Godts Bergh soeckt te versteken?
Godt heeft desen Bergh breet en wijt,
Verkooren tot sijn woonst’ altijd
Nae sijn goetheyt ghepresen,
Daer hy eeuwigh van nu voortaen:
Sal woonen sonder te vergaen,
Dit sal sijn ruste wesen.
9. Veel Duysent Engelen seer schoon,
Dienen den Heer voor sijnen Throon,
End’ zijn oock sijn Heyr-krachten:
Door hen doet hy seer groot ghewelt,
So hy tot Sina heeft in ‘t Velt,
Voormaels ghethoont met machten.
O Heer ghy zijt ghevaren op,
Brekende der Vyanden kop,
Nemende die ghevanghen:
Ghy hebt heerlijke gaven fijn,
Ons die verstroyt hier en daer zijn,
Rijck’lijck laten ontfanghen.
10. Ghy hebt u Vyanden verjaeght
Om by u Volckseer onvertsaeght,
Te woonen vroegh en spade.
Ghelooft zy Godt, die ons met een
Onderhoudt, end’ zeghent ghemeen
Door sijn kracht ende ghenade.
Godt de Heer is ons zaligheyt:
Hy toont ons sijn goet-jonstigheyt
Door verlossinghen machtigh.
Het is Godt die sijn Volck vry stelt,
End’ maeckt dat het blijft onghequelt
Van ‘s doodts ghewelt seer krachtigh.
| |
[pagina 176]
| |
iij Pause.
11. Het is Godt die in stucken breeckt
Den kop, jae in den gront versteeckt
‘t Ghetal onser Vyanden.
Hy sal gantsch breken end’ verslaen
Dat Hooft der gener die voortgaen
In haer zonden end’ schanden.
Godt spreeckt, mijn uyt-verkoren al,
Uyt Basan ick verlossen sal,
Die nu is seer hooghmoedigh.
Ick wilse fray ende ghesont,
Uyt des Meyrs alderdiepsten gront,
Trecken met mijn handt goedigh.
12. Ghy sult dan baden uwen voet
In al uwer Vyanden bloet,
Die ghy slaen sult en jaghen:
Daer sal lecken een yder hondt
‘t Bloet uwer haters, die ghewont
Sullen zijn, end’ verslaghen.
Men sagh daer, O mijn Godt en Heer,
Op breken end’ voor gaen met eer,
D’Arck des verbonds ghepresen:
De Sanghers voor haer heenen gaen,
End’ de Speel-lieden volghen aen,
Met ghesangh uyt-ghelesen.
13. De jonge Maeghden loven t’saem,
Met ghesangh, daer des Heeren naem,
Met haer Trommelen reyne,
End’ seggen: O ghy Israel,
Looft den Heer met ghesangh en spel,
Onder u in ‘t ghemeyne.
Daer is Ben Iamin die nu heeft
Groote macht, om dat ghy hem gheeft
| |
[pagina 177]
| |
Te heerschen over velen:
Iuda, Zabulon, Nephtali,
Met haer Vorsten zijn komen in,
Vrolijck voor u te spelen.
iiij. Pause.
14. Israel, Godt geeft u dat ghy
Sijn Koninghrijck aenschouwet vry,
Hy regeert al u wercken:
Wilt doch Heer, ghy die ons bemint,
‘t Werck dat ghy nu in ons begint,
Volvoeren end’ ons stercken.
Om uwes Tempels wil o Heer,
Sullen u de Koninghen eer
Bewijsen met off’randen:
Dies wilt met kracht over al snel,
De boose met haer wapen fel,
t’Samen brengen ter schanden.
15. Wilt de wreede Stieren verdoen,
End’ jaghen de Volckeren koen,
End’ haer heyrkrachten dwinghen,
Heer brenght de stoute tot ootmoet,
Op datse u vallen te voet,
End’ u tribuyt toebringhen.
De Heeren Egypti seer rijck,
Ende de Mooren al ghelijck,
Met toe-ghevouwen handen,
Sullen hen begheven al t’saem.
Tot u, end’ prijsen uwen naem,
End’ loven met verstanden.
16. Prijst dien Godt, die hoogher gewis
Op-vaert, dan selfs den Hemel is,
Die hy ghemaeckt heeft reyne.
Hy is ‘t die dat Donderen maeckt,
| |
[pagina 178]
| |
Daer van den Hemel beeft en kraeckt,
Door zijn sterckheyt alleyne.
Sijn almachtigheyt doch bekent,
Sijn heerlijckheyt schijnt sonder ent,
In ‘t Lant Israels binnen:
Hy is alsins die blijcken doet,
Sijn groote kracht in overvloet,
Die niet is om verwinnen.
17. Ghy zijt, o Heer, seer wonderbaer,
In al die plaetsen daer ghy klaer
U heerlijckheyt toont krachtigh:
Israels toe-verlaet ghy sijt,
End’ uwes volckx kracht, dies altijdt
Looftmen u, Heer, almachtigh.
|
|