Volledige werken. Deel 3

De Gek van Brussel.
Vry vertaeld uit het fransch, naer Le fou de Toléde.

Mynheer Nothomb, aen 't hoofd van 't ministerie,

Zei tot Mercier:

‘Een ieder klaegt, en schreeuwt en roept miserie

‘In dorp en steê;

‘De handel dien ons staetkunde immer kwelde,

‘Verheft zyn nek:

‘De wind die waeit van den oever der Schelde,

‘Maekt my nog gek!

‘Doch dit gespuis zal ik welhaest bedwingen

‘Met geld en magt;

‘Het moge dan ons laken en bezingen

‘Uit al zyn kracht,

‘Maer die Osy die altoos wat vertelde,

‘Hield die zyn bek!

‘De wind die waeit van den oever der Schelde

‘Maekt my nog gek!

‘Osy moet weg; maer Cogels, zyn confrater,

‘Dien hoù ik aen:

‘Want die heeft my met alle zyn gesnater

‘Toch nooit weêrstaen:

[p. 268]

 

‘Met regt was 't dat ik op zyn bystand telde,

 

‘Voor elk bestek:

 

‘De wind die waeit van den oever der Schelde

 

‘Maekt my nog gek!

 

 

 

‘En Smitjen ook, die voormaels was minister,

 

‘Hy is myn man:

 

‘Hoef ik een stem, zoo zeg ik hem: ga vischt er

 

‘Een heel gespan.

 

‘Daerom krygt hy een kruis waer hy op telde

 

‘Voor myn vertrek;

 

‘De wind die waeit van den oever der Schelde

 

‘Maekt my nog gek!

 

 

 

‘Maer die Rogier, die 'k met geen lint kan paeijen,

 

‘En die Osy,

 

‘Die nimmer wil naer alle winden draeijen,

 

‘Zyn niet voor my.

 

‘Ik wil niet meer dat men hun daden melde,

 

‘Zoo zwart als pek.

 

‘De wind die waeit van den oever der Schelde

 

‘Maekt my nog gek!

 

 

 

Zoo sprak Nothomb; hy dacht er zich reeds boven

 

En ging naer huis;

 

Maer 't was te laet, en ieder zal 't gelooven:

 

Hy kreeg een buis.

 

Het doel verdween waer hy zyn hoop in stelde,

 

Zyn schip is lek.

 

De wind waeit hem van den oever der Schelde

 

Nog stapelgek.

1847.