Volledige werken. Deel 3
(1884)–Theodoor van Rijswijck–
Auteursrecht onbekend
[pagina 249]
| |
Zweepslag voor den Baron de Reiffenberg, betrekkelyk zyn levensberigt op J.F. Willems, in de laetste zitting der akademie te Brussel voorgelezen en in den ‘Moniteur’ opgenomen.Ondankbre vreemdling, met uw tweederhande luiten,Ga naar voetnoot(1)
En dubbel aengezigt!
Dat dorst ge in 't leven van den braven man niet uiten;
Deed u een oude wrok tot zulk schandael besluiten,
Nu hy in 't stille graf by zyne vaedren ligt!
Wat tergt gy Vlaendren nog, dat snikkend zit te weenen,
Om d'onvergeetbren slag;
Wat raest ge in uw gestoelt, en heft ge u op de teenen?
Hy heeft in 't kunstperk lang uw luister overschenen,
Gy, vonkjen aen de sfeer by heldren zomerdag.
De dood heeft hem te vroeg in 't vlaemsche kamp doen sneven;
Maer zyne roem en deugd,
En wat hy al bewerkte en wat hy heeft geschreven,
Blyft voor gansch Nederland tot de achterste eeuwen leven,
Het is een dwaze die zich zyner nimmer heugt.
U echter zy dat lot, onheilge, niet beschoren!
Gy hebt geen vroom gemoed.
Gy dorst de sluimrend asch eens medebroeders stooren,
Gy hebt voor 't vlaemsch geslacht den naem van Belg verloren,
En hangt aen 't eedverbond, dat hier verbastring broedt.
| |
[pagina 250]
| |
Spot, laffe schryvelaer, in uw verheven kringen,
Met onze zede en spraek;
Zoo lang ons ving'ren zich tot vuisten kunnen wringen,
Bestryden we alles wat het vreemde ons op wil dringen,
Heil zy ons eigendom! wraek der verbastring! wraek!
Gy hebt twee lieren, kwaemt ge ons eens te Gent beweren;
Ja, een die 't volk verfranscht,
En de andere om de tael van Vlaendren te insulteren,
Maer 'k zweer, dat als voorheen, m'ons nimmer zal verneêren,
Zoo lang het zonnelicht op onzen bodem glanst.
Geen hoon ons toegespuwd, die niet en wordt gewroken
Door myn getergde muez',
Wy zyn te dikwyls door het wangedrocht bestoken,
En 'k had myn snarentuig veeleer aen stuk gebroken,
Dan dat ik zwygen zou voor zulke parvenu's.
July 1846. |
|