Volledige werken. Deel 3
(1884)–Theodoor van Rijswijck–
Auteursrecht onbekend
[pagina 245]
| |
Hy ging me eens voor, en 'k volgde vast zyn streven,
Hy was me een vriend, een raedsman in dit leven,
De brave man, en ach! hy is niet meer!
Zyn rasse dood kwam my het hart verpletteren,
En in het koor der vaderlandsche letteren,
Was 't of de stem des donders, uit de sfeer
Ons toebromde: ach! scheurt uwe kleedren allen,
Uw lieveling, uw Willems is gevallen!
De vrome man, helaes! hy is niet meer!
Meer trouw als hy, heeft zich geen Belg gedragen,
Zyn vrye geest verachtte list en lagen;
Geen schittrend ambt, geen aengeboden eer,
Kon hem begrip noch denkwys doen verzaken:
Zyn boezem bleef voor 't echte en 't ware blaken,
De trouwe man, helaes! hy is niet meer!
Hy was het licht, dat we aen de letterkimmen,
In Antwerpsch wal het eerste zagen glimmen,
Wy rezen op, vast luistrend naer zyn leer,
En Vlaendrens tael, zoo lang in 't stof vertreden,
Herblonk op eens, met onzer vaedren zeden....
De wyze man, helaes! hy is niet meer!
Gy ook, ô Gent! wist hem naer eisch te schatten;
De tranen, die 'k hier by de baer zag spatten,
Beroerden my zoo innig en zoo zeer.
Ik volgde 't lyk naer 't graf met loome schreden,
Maer broedren, neen! de dood wordt niet verbeden,
Uw Dichter slaept, uw lievling is niet meer!
In naem van 't volk uit Antwerpsch oude wallen,
Doe ik by 't graf het rouwgeklag weêrschallen,
Druk, aerde, zacht op zyn gebeente neêr!
Vaerwel! vaerwel! ô Willems! uit dit leven!
By 't nageslacht blyft ook uw naem verheven!
Wy zien elkaer hierboven later weêr!
1846. |
|