Volledige werken. Deel 3

[p. 231]

Vlaemsch Belgie.
Een volkslied.

Wie kent die vruchtb're streken niet,

Waerlangs de breede Scheld',

De zee in de open armen schiet,

Met onbesuisd geweld:

Terwyl zy duizend kielen draegt,
Uit alle landen opgedaegd?

Dat landschap, 't kleinste schier der aerd',

Was om der vaedren deugd

Geheel de wereld door vermaerd,

Die 't zich nog heden heugt,

En 't nakroost, dat uit hen ontstond,
Bemint der oudren heilgen grond.

De kunst tartte uit dat welig oord

Der middeneeuwen nacht;

Er kwam een wereldheerscher voort

Uit zyn geduchte magt;

Hun standaerd was een staende leeuw,
Voor volk en tael! hun wapenschreeuw.

Het is der Belgen vaderland;

En waer 't zyn glorie geldt,

Komt oud en jong, het hart ontbrand,

In geestdrift aengesneld,

En sterft er een den heldendood
Die eernaem wordt alom vergood.

Ook in dat needrig landekyn,

My innig dier en waerd,

Werd ik in 't wentlend wiegelyn

[p. 232]

 

Gekoesterd by den haerd;

 

Daer heeft my moeder lief gestreeld,

 

My noemend vaders evenbeeld.

 

 

 

'k Smeek meermaels Gode knielend af

 

In sombre mymery:

 

Vergun myne asch der vaedren graf....

 

Leg eens myn kroost er by!

 

Zacht sluimeren wy in den grond,

 

Waerop ons wiegjen eenmael stond.

1846.