Volledige werken. Deel 3

[p. 218]

Rhynwynlied.

Vol zyn de roomers en vol ons gemoed.
Makkers, hoe zalig is 't samen te klinken;
't Geestryke vocht zet de wangen in gloed,
Wilt er de zorgen van 't harte meê drinken:
Wee, die aen kommer herdenkt by den wyn,
Eens door onze ouden geplant aen den Rhyn.

Goedige drank, ons zoo dier en zoo waerd,
Plengend den honing in d'alsem van 't leven;
Och! die als wy u kan schatten op aerd,
Zal u voor 't goud van Golkonde niet geven.
Komt, nog een dronk van dien heilzamen wyn
Eens door onze ouden geplant aen den Rhyn.

Neen, zoo verkwikt ons geen andere drank,
't Zuiden en schenkt zoo geen lavende teugen,
Stemmen wy luid hem een liedje ten dank,
Dan zal hy nogmaels ons 't harte verheugen:
Niets toch vervrolykt ons zoo als de wyn,
Eens door onze ouden geplant aen den Rhyn.

Ons blyft het zap van de glinstrende druif,
Zoo als het Noach in de arke beweerde,
Toen hy vol moeds by de weêrkomst der duif,
Zag, dat het onweêr verminderde en keerde.
Ons lacht de olyfkrans ook toe uit den wyn,
Eens door onze ouden geplant aen den Rhyn.

Makkers, nog weegt er op ons eene schuld,
Laet ons ter eere eens der vaderen klinken...
Heisa! de roomers ten boorde gevuld,
Om ze ten bodem toe ledig te drinken:
Heil hen, die d'oogst van den godlyken wyn
't Eerst ondernamen in 't land van den Rhyn.

Mei 1846.