Volledige werken. Deel 3
(1884)–Theodoor van Rijswijck–
Auteursrecht onbekendOns Ministerie.Komt er nu een ministerie?
Was de vraeg van heel den dag.
Vlaendren sukkelt in miserie
Ieder roept er: wee en ach!
Over ettelyke weken,
Klonken luid viool en tromp:
Blydschap heerschte in alle streken
By den afgangGa naar voetnoot(1) van Nothomb.
Van de Weyer, die uit Londen,
Met den stoomboot overstak,
Had, naer 't scheen alleen gevonden
Wat er hier zoo lang ontbrak.
| |
[pagina 210]
| |
En, gelyk by 't wisslend weder
Als de winter henen vaert,
Viel hy in de Kamers neder
Lyk een hagelbui in Maert.
Moedig stond hy voor de reien,
Die ons allen by den neus,
Naer hun welgevallen leien,
En hy sprak: ‘'t is schandaleus!
'k Heb al over jaer en dagen,
Heel dat boeltje nagegaen,
En ik kan maer niet verdragen
Dat dit zoo is blyven staen!
Allen wenscht ge een groot officie,
Zorgend voor uw eigen stand;
Maer ik lach met myn positie,
Want ik min myn vaderland.
Heet gy lieden dat regeren,
't Volk te strekken ten ruien,
Ik kom België sauveren,
En dat zal ik laten zien.’
Hy deed, zonder zich te stooren,
Reed'nend als een advokaet,
Aen den vorst de waerheid hooren,
En gaf allen goeden raed.
Want uit vlaemschen stam gesproten,
En in Braband opgevoed,
Wilde hy zyn landgenoten,
Heil inplaets van tegenspoed.
En de natie, langs hoe blyer,
Riep met opgeheven stem:
‘Leve! Leve Van de Weyer!
Glorie, hulde en eer zy hem!
Hy zal ons naer eisch bestieren,
Want hy is een vrye man,
Die den teugel nooit zal vieren
Aen het reedloos eedgespan!’
| |
[pagina 211]
| |
Maer de drom der huichelaren,
Ondermynde hem den grond;
Ach! en de aendrang der gevaren,
Drukte ons zwaerder van dien stond.
't Grootsch vooruitzicht was verdwenen...
Geen redres in 't onderwys,
't Licht der hoop was ylings henen,
En de toekomst doodsch en grys.
Ziet gy nu wat looze strikken
Ons Mevrouw Merode spon;
Ons het alles te verklikken,
Wat in deugd en vryheid won.
Ieder was voor jaer en dagen,
Hunne domme streken beu,Ga naar voetnoot(1)
En weêr komt men Vlaendren plagen,
Met de klik van baes de Theux.
Laet de slangenbeet genezen,
Die de natie weêr ontving;
Heeft ons lot zoo moeten wezen,
Troosten wy ons onderling.
Laet ons dansen naer hun pypen,
Heerschzucht is zoo broos als glas;
Eenmael toch zal de appel rypen,
En dan valt hy in het gras.
Nu is er een ministerie,
Waer zoo lang werd naer getracht;
Doch, er is ook meer materie
Tot misnoegen meê gebragt.
Bitter is de pil om zwelgen;
't Schip van staet is meer als lek -
Ach! wat houden zy de Belgen
Toch gemaklyk voor den Gek!
April 1846. |
|