Volledige werken. Deel 3
(1884)–Theodoor van Rijswijck–
Auteursrecht onbekend
[pagina 137]
| |
Och! wat hield de gryze vader
Onuitspreeklyk van zyn kind,
En geen heerschap uit het ronde,
Of zy werd door hem bemind.
Eedle spruiten, koene ridders,
Ryk aen roem en hoog in stand,
Allen vierden d'ouden vryheer.
Allen dongen om heur hand.
Van den Rhynstroom tot de Schelde
Kende men voor dag en jaer,
Klara met haer toovrend aenzigt,
Klara met heur zilvren haer.
Geen kon echter haer bevallen,
Geen die iets op haer vermogt;
Wie zich ook met gift en spreuken
In heur hart te zeetien docht.
De eedle jonkvrouw had heur leven
God, den Heere toegewyd;
En verruilde 't zyden sleepkleed
Voor het ruwe stiftshabyt.
Heure zilvren lokken vielen,
By het gouden halskarkant,
Op den trap des hoogen altaers,
Voor heur voeten in het zand.
Nu zat de oude man te weenen
In het somber burgebouw;
En de weêrklank van de zalen
Deelde alleen in zynen rouw.
Want de ridders en de knapen,
Togen allen 't slot voor by,
Turende met donkre blikken
Op rondeel en gaendery.
| |
[pagina 138]
| |
Geen kwam naer de ruime hallen
Noch bezocht den grysaerd meer;
Dit kon de oude niet verkroppen,
En - hy zonk ten grave neêr!
't Hecht kasteel bleef lang verlaten,
En verviel tot gruis en puin;
't Lisch schoot welig uit de vesten,
't Mosch uit dak en torenkruin.
En wanneer na jaer en dagen
Er een ridder nevens toog,
Dacht hy mymrend aen 't voorleden,
Mat den bouwval met het oog,
En sprak in de ziel getroffen
Tot zyn fiere ruitrenschaer:
‘Hier woonde eertyds schoone Klara,
Klara met heur zilvren hair!’
1844. |
|