De twee Nachtwakers
(Die beiden wachter.)
Eene fabel naer het hoogduitsch van Gellert vry gevolgd, opgedragen aen de protesterende schoolmeesters.
Twee wakers, die by middernacht,
Met stok en hond de straet doorliepen,
Terwyl de burgers rustig sliepen;
Vervolgden steeds elkaêr uit all' hun macht.
Zoo hen 't geval te zamen bragt,
In bierhuis oí jeneverwinkel,
Dan hoorde men een wild rinkinkel,
Van schelden, kyven, dreigen, slaen,
En allerlei gemeene woorden.
De buren, die voorlang dit hoorden,
En konden toch maer niet verstaen,
Waer zulke twist was uit ontsproten;
Waerom twee oude lotgenoten,
Elkaêr vervolgden, om een dolk in 't hart te stooten.
In 't eind, het komt voor 't regt; de Magistraet wil weten,
Waerom zy toch zoo langen tyd,
Zoo heidensch hunne dagen sleten.
Neen, afgunst was 't niet, mooglyk min?
O die verwarmde nooit hunn' uitgedroogden zin.
| |
Hoort, 'k zal het u dan gaen vermelden,
Waerom zy zoo elkander schelden:
Bewaek uw vuer en kaerslicht goed!
‘Bewaek uw vuer en keêrslicht!’ riep de twede;
En ziet, dit woordje was de rede,
Dat er elkaer zoo menig nacht,
Vervloeking, hoon en smaed en schâ was toegebragt.
My dunkt, ik hoor hen die dit lezen,
Uitroepen: hoe kan 't mooglyk zyn!
Dit moesten groote gekken wezen;
Dit waren menschen zonder brein,
't Verschil is immers toch zoo klein!
Zoo is 't met de Taal gelegen,
In ons twistziek Belgenland;
D' een werkt steeds den andren tegen,
Toont dit wel gezond verstand?
Sylbenzifters, letterblokkers,
Menschen der verloopen eeuw;
Taelverwringers, zinnenschokkers,
Waertoe dient uw wild geschreeuw?
Gy, die Tael en Styl moest schragen,
't Evenwicht van 't volksbestaen;
Legt haer hinderpael en lagen,
Of uit moedwil, of uit waen.
Zegt ons, mannen vlug en snedig,
(Dit is zeker ver gezogt)
Hoe het stoff'lyk en het zedig,
Aan een' letter is verknocht....
Neen, Magisters, goede lieden,
Zwaeit den septer in uw' klas;
Maer daer buiten te gebieden,
Daer zal God het menschen ras,
Hoop ik, lang nog van bevryden,
Tot bestand der letterkunst;
Die in deze al bitt're tyden,
Reeds moet bedelen om gunst,
9 November 1839.
|
|
Auteursrecht onbekend