Volledige werken. Deel 3

[p. 44]

Aen den heer P.J. Terbruggen.

Ja zeker, 'k heb wat lang gewacht,

Maer kom u eindelyk betalen.

Gy hebt wel honderd mael gedacht:

‘Ik zal dit geld toch eens gaen halen.’

Maer, weet gy hoe de dichters zyn?

De grootste hoop zyn losse kwasten;

Hebben zy geld, zy gaen op tryn,

En hunne eischers moeten vasten.

‘Dit is, verduiveld! toch niet wel!’ -

't Is echter zoo met hen gelegen;

Dit gaet recht als een apenspel,

Maer, vriendje, doe er eens wat tegen!

Ziedaer, 't is beter laet dan nooit.

Ge weet, ik ben zoo eenen gauwen;

Maer 'k viel nog liever tweemael dood,

Dan iemand een centiem t' onthouwen.

De faut is echter aen Constant;

Hy zeide my wel honderd malen:

‘Mon cher, vous avez tout le temps,

Ik zal het wel eens komen halen.’

Dus is de schuld niet heel aen my;

Maer 'k hoor u al in stilte klappen:

‘Ge zyt, verduiveld! alle bei

Twee goei om slechte mee te lappen.’

27 February 1839.