Volledige werken. Deel 2

Ons Lied.

Wyze......

De vreugde is zoo zoet en het leven zoo kort,
Komt, makkers, de kelken gevuld!
Eer 't loover van 't kruidje des levens verdort
En eens voor den najaerswind krult.
Wie zich aen de vreugde niet wagen,
Zy hebben hun stokoude dagen
Van treurig herdenken omhuld.

Het leven is kort en de vreugde zoo zoet,
Komt, makkers, de kelken omhoog!
De ellendling die nimmer zyn lust heeft geboet,
Wen hem het genoegen bewoog,
Verkwyne als een dweepende droomer:
Zyn schedel vergryst in den zomer,
En 't nawee verdonkert zyn oog.

De vreugde is zoo zoet en het leven zoo kort,
Komt, makkers, de kelen gespoeld!
't Genot in de poezelige armen gestort,
Wee! die zich niet zalig gevoelt!

[p. 393]

 

En thans voor zyn latere jaren,

 

Geen vrolyk herdenken wil garen,

 

Zyn luimen en lusten niet koelt.

 

 

 

Diens leven is kort en van vreugden ontbloot,

 

Diens beker smaekt bitter en wrang;

 

Hy siddert alvroeg voor de naedrende dood,

 

Vroeg kuilt hem de bleekende wang.

 

Wy zullen ons einde zien naken;

 

Gerust op genoten vermaken.

 

Ons leven was vrolyk en lang!

1844.