Volledige werken. Deel 2

[p. 379]

De Klepperman.

Saertje wou van moeder weten,

Wie by nacht voor steeg en kroeg,

Uitviel met die luide kreten,

Telkens als het twalef sloeg.

‘'k Vlamde eens,’ sprak zy, ‘van verlangen,

Om door 't raem hem aftevangen,

Toen hy laetst hier neven trok,

Twalef uren had de klok. -

Wat!’ sprak moeder, ‘zoudt gy 't wagen

Ooit te kyken door het raem!

Ach hy zou u mede dragen,

Hy spand met de geesten zaem...

'k Heb hem eens van ver zien naken,
Alle zyne leden blaken;

Hy heeft horens als een bok:

Twalef uren had de klok.’

Saertje werd uit hare droomen,

Weêr eens wakker van 't geluid;

Zy hoort buiten iemand komen,

En zy wipt haer leger uit,

Schuift het raem en kykt naer buiten,
Voelt het noorderkoeltje fluiten,

Om heur zilverblonden lok:

Twalef uren had de klok.

Saertje zag daer iemand treden,

Met een bonte manteljas,

Om de forsche jonglingsleden,

En zy vroeg hoe laet het was?

[p. 380]

 

‘'t Slaet daer even op den toren!’

 

Sprak hy fluistrend aen heur ooren,

 

Wyl zyn aenzigt heel betrok.

 

‘Twalef uren heeft de klok.’

 

 

 

Saertje met verwonderde oogen,

 

Onderzocht den Klepperman;

 

Moeder die haer had belogen,

 

Wist er niet met allen van.

 

Hy zoent haer de rozen kaken;

 

Nu begon zy gansch te blaken,

 

En heur hart gaf schok op schok:

 

Twalef uren had de klok.

 

 

 

Nu deed Saertje aen moeder weten,

 

Dat het klepperend gedrocht,

 

Ver van menschen op te vreten,

 

Zelfs de meisjes graeg bezocht;

 

Dat hy om de rust te hoûen,

 

Onder zyne mantelvouwen,

 

Slechts voorzien was van een stok:

 

Twalef uren had de klok.

 

 

 

‘Saertjen, ach! by God hier boven!’

 

Riep de moeder fel bestaen,

 

‘Hebt gy 't venster opgeschoven?

 

Hield gy met den nachtwacht aen?

 

Ja! ik merk het aen uw oogen,

 

Gy zyt schandelyk bedrogen....

 

En 'k zie 't aen uwen rok:

 

Twalef uren heeft de klok!’