Volledige werken. Deel 2(1884)–Theodoor van Rijswijck– Auteursrecht onbekend Vorige Volgende Vlaenderen den Leeuw! Wanneer geregte wraek, de zwaerden onzer vaderen, Driest aen de scheede ontwrong; Als de ingeschapen moed met gisting door hun aderen, Den boezem kloppen deed en naer het harte drong; Omdat de vreemdeling ons heilig regt vertrapte, 's Lands ingezetenen het bloed uit de aedren tapte, Dan klonk, te lang getard, op eens de luide schreeuw, Door stad en dorp herhaeld van: Vlaenderen den Leeuw! [pagina 356] [p. 356] Die kreet was d'oorlogsgil, het sein van wee en tranen, Gevreesd door gade en spruit; Die kreet, in bloedig schrift herhaeld op 's ambachts vanen, Lokte oud en baerdeloos tot zege of sterven uit! Dan hief de Vlaming 't hoofd om zyn miskende regten, Dan plaste hy door 't bloed, in yslyke gevechten, Waervan de schelle faem zal spreken eeuw aen eeuw: O vreeselyke kreet van: Vlaenderen den Leeuw! Ziet in de vlakte, ginds, die zaêmvergaerde volken, 't Is Kortryk, Brugge, Gent! Zy rukken naer het Zuide als ronkende onweêrwolken, Die God een boos gewest in gramschap overzendt: De weêrgalm blyft den schok van hunnen marsch herhalen, De zon hult hun geweer in 't licht der blixemstralen; De vyand schrikt en deinst gelyk de schuwe meeuw, Want aerde en lucht weêrgalmt van: Vlaenderen den Leeuw! Onze oudren waren groot, zy hadden moed en krachten, En waren niet ontaerd als wy; Ach; zoo hun kindren nog hun daden eens herdachten... De vreemde ketende ons niet lang in slaverny! Bekent dit, Lelieaerds! hier stortte uw magtige adel, Door 's Vlamings yzren vuist, verpletterd uit den zadel; Herhaelt het, Hermans kroost! tuig Batavier en Zeeuw, Wat eens de kreet vermogt van: Vlaenderen den Leeuw! 1844. Vorige Volgende