Volledige werken. Deel 2

[p. 353]

Rederykers Lied.

Vervaerdigd voor het feest der Antwerpsche Rederykkamer de Olyftak, in 1835, op muzyk gebragt door den Heer
J.F. Volckerick.

Wien vloeit nog 't onverbasterd bloed,

De zwellende aedren rond?

Hy kome en stemme in ons gezang,
Wy zingen vry van vreemden dwang,

Op vaderlandschen grond.

Verheft het hart, verheft de stem,

Het klinke uit ieders mond,

Wat lot ons dreig' wat ramp ons naek',
Ten stryde voor de moederspraek,

Op vaderlandschen grond.

Dreunt luid het voorgeslacht ter eer,

Klinkt, zangen, klinkt in 't rond!

Van hier met vreemden pronk en prael!
Wy zingen in der vaedren tael,

Op vaderlandschen grond.

Geen schooner tael dan neêrlands tael,

Die 't voorgeslacht verstond;

Wel hem! dien steeds haer rykdom smaekt,
Wee hem! den bastaerd die haer laekt,

Op vaderlandschen grond.

[p. 354]

 

Zy riep Euroop ten kruistogt op

 

Door Godefridus mond;

 

En dond'rend van der vorstren troon,

 

Herkende 't voorgeslacht haer schoon,

 

Op vaderlandschen grond.

 

 

 

De Gallobelg beschimp' haer vry,

 

En braek zyn gal in 't rond;

 

Eens treft hem wis een schandlyk lot,

 

En 't nakroost werp' zyn overschot

 

Ver van der vaedren grond.

 

 

 

Staeft, staeft met hart en ziel en zin,

 

Ons heilig kunstverbond;

 

En dra herryst in gloed en pracht,

 

De tael van 't edelst voorgeslacht,

 

Weer op der vaedren grond.