Volledige werken. Deel 2

[p. 347]

De Nederlanden.

Wie is 't die van ons wil weten,

Waer de Nederlanden zyn?

Aen de Lei of aen de Nethen,

Aen de Maes of aen den Rhyn? -

Daer, waer men in Zuid en Noord,
't Oude Neêrduitsch spreken hoort.

Vroom en deugdzaem als de vaderen,

Is het nederlandsch geslacht;

't Bloed dat omvloeit door zyn aderen,

Houdt geen dwinglandy in pacht,

En der oudren eigen trant,
Heerscht door heel het Nederland.

Met geen ryksgrens af te snyden,

Door geen spraektoon uitgevaegd;

Heerscht tot aen het graf der tyden,

Neêrlands ongeschonden maegd,

In heur uitgebreid gebied,
Dat van eeuwen Neêrland hiet.

Ach! wat al herinneringen

Hechten ons niet aen elkaêr!

Tegen Spanjes hurelingen

Vochten wy eens tachtig jaer.

Zoekt of gy nog volkren vindt,
Waer me als hier de vryheid mint.

Vryheid! was de spreuk der ouden,

En nog wil 't de naneef zoo;

Allen hadden 't ook onthouden,

Tot op 't veld van Waterloo!

Daer, by der kanonnen gloed,
Stroomde 't nederlandsche bloed.

[p. 348]

 

Schoon door 't lot van een gesneden,

 

Deelde zich de volksaerd niet;

 

Hier en ginds wordt God aenbeden,

 

In het roerend neêrduitsch lied.

 

Hier, en aen den overkant,

 

Daer en hier is Nederland.

 

 

 

Broedren, gy moet allen weten,

 

Waer de Nederlanden zyn;

 

Aen de Lei en aen de Nethen,

 

Aen de Maes en aen den Rhyn:

 

En, zoo ver men onverbleekt,

 

Onverbasterd Neêrduitsch spreekt.

1845.