Volledige werken. Deel 2(1884)–Theodoor van Rijswijck– Auteursrecht onbekend Vorige Volgende By het plaetsen van den Eersten Steen van het Stapelhuis te Gent. in July 1844. En lisant l'inscription, le roi fit observer qu'il aurait mieux valu la graver en langue flamande, puisque la cérémonie avait lieu dans la capitale de la Flandre. De koning zag langs beide zyden, En sprak den praelstoet aen: ‘Maer, ik hoor altyd van uw stryden, Voor tael en volksbestaen. [pagina 293] [p. 293] Waerom dit opschrift niet geschreven, In uwer vadren spraek? Dit is er nu eens leelyk neven, Dit is geen eigen smaek. 't Zou toch in Vlaendrens hoofdstad voegen, Dat alle dingen vast Hun naem er in de volkstael droegen, Zoo als 't ook elder past. Gy zyt de Franschen hevig tegen, Gelyk uw voorgeslacht: Waerom hun tael dan zoo genegen? Dat had ik niet verwacht.’ Helaes! om enkel te behagen, Aen 't hooggezeteld hof, Zou men de zwaerste keten dragen, Gebukt in 't lage stof, Men zou zyn ouderen verzaken, En 't glorieryk weleer; Zyn eigen bloed ten schande maken, Om valschen lof en eer. 'k Wed, zoo de sultan hier regeerde, Dat aenstonds dorp en stad Van d'eigen stond arabiesch leerde, En 't vlaemsch expres vergat. Zoo kwispelstaert men als de honden, Uit zucht naer roem en geld. Wat leven we al in drukke stonden, Aen Leistroom en aen Scheld! Dat Gent is 't Gent van over eeuwen, Op verre na niet meer; In 't vaendeldoek der zwarte leeuwen, Prykt nu een tamme beer, Wiens neus men met een ring doorboorde, Wiens ruige huid gewoon Werd aen de knel der knoopenkoorde Der zweep van zyn patroon. Dit is nu toch een duidlyk teeken Van onuitwisbre schand, Dat men de volkstael niet durft spreken, In 't hart zelfs van het land. [pagina 294] [p. 294] Dit heet van schande en schaemte zwygen, Gelyk een bastaerd doet, Die zich laet hooploos neder zygen En vloekt zyn eigen bloed. Dit is nu iets om op te schreeuwen, Dit doet ons waerlyk zeer - Dat Gent is 't Gent van over eeuwen, Op verre na niet meer! 1844. Vorige Volgende
Auteursrecht onbekend