Volledige werken. Deel 2

(1884)–Theodoor van Rijswijck– rechtenstatus



[pagina 291]
Antwoord aen den Minister Mercier die onzen Representant Baron Osy als een Orangist schold. Wel zoo! dat is al heel brutael, Dat een der braefste leden, Door eenen onbezonnen Wael Het woord wordt afgesneden. Mercier, gij hebt u sterk vergist, Dit blykt gelyk de zon; Gy noemt Osy een Orangist.... Hy 's toch geen Fransquiljon! Foei, foei! een' man van edelen staet, Zoo iets te durven zeggen; Hoe gy uw afkomst hier verraedt, Is duidlyk uit te leggen. O! gy vergramt u om een twist Die u ontmask'ren kon, En noemt Osy een Orangist... Dit 's nog geen Fransquiljon! Weet dat er eens een tydstip was, Dat men dien naem mogt roemen, Maer de andren van een bastaerdras, Bleef men met afschrik noemen; Wat men daer tegen ook verzon, Die zaek is lang beslist; 't Is tienmael erger Fransquiljon Te zyn, dan Orangist.
[pagina 292]
Om dat Osy voor wet en regt, Durft onbewimpeld spreken; En het gebrek voor oogen legt Der Schelde en ommestreken: En gy door hem uw doelwit mist, Dat ons een valstrik spon; Is hy daerom een Orangist, Hy wordt nooit Fransquiljon. 't Was goed dat elk representant Als hy, getrouw zyn pligten, Ten steun van 't dierbaer vaderland Zoo hartig bleef verrigten. Maer daer hy u in tyds verwon, Hebt ge achter 't net gevischt; Zoo kent het volk den Fransquiljon Eens uit den Orangist. 1844.